สมัยพุทธกาล มีเศรษฐีคนหนึ่งมีลูกชายที่ไม่ค่อยได้ดั่งใจ เที่ยวเตร่ใช้เงินไปเรื่อย ไม่รู้จักทำงาน และเข้าหาธรรมะ  จะว่ากล่าวตักเตือนอย่างไรก็ไม่เชื่อฟัง  อยู่มาวันหนึ่งเศรษฐีจึงคิดกุศโลบายได้จึงบอกลูกให้ลูกไปฟังธรรมจากพระพุทธเจ้าแล้วให้นำกลับมาเล่าให้เศรษฐีฟังว่าพระองค์ตรัสอะไรบ้าง ถ้าทำได้จะให้เงินเป็นรางวัล ลูกเศรษฐีจึงทำตามและไปนั่งห่างจากพระพุทธเจ้าเพื่อฟังธรรม แต่พระพุทธเจ้าทรงรู้เรื่องราวทั้งหมดจากฌานวิสัย จึงแสดงปาฏิหาริย์ไม่ให้ลูกเศรษฐีไม่ค่อยได้ยินและจำไม่ได้  

        ครั้งแรกลูกเศรษฐีจึงไม่ได้เงินจากเศรษฐี  พอครั้งต่อมา ลูกเศรษฐีเปลี่ยนที่นั่งเข้าไปใกล้ขึ้นอีก แต่ก็ยังจำไม่ได้  เมื่อครั้งที่สาม ลูกเศรษฐีจึงไปนั่งหน้าพระพุทธเจ้าเพื่อตั้งใจฟัง คราวนี้จึงสามารถฟังได้และเข้าใจจนเข้าถึงธรรม เมื่อกลับมาหาเศรษฐี แทนที่จะขอเงินรางวัล กลับกลายเป็นมาขอขมาเศรษฐีที่ทำผิดไป และตั้งใจปฏิบัติตนให้เป็นคนดีต่อไป

         จากเรื่องนี้ แสดงให้เห็นว่า คนเราจะสามารถเปลี่ยนความเห็นผิดเป็นชอบได้ หากได้มีโอกาสฟังธรรม  และยิ่งหากได้ฟังธรรมจากพระพุทธเจ้าโดยตรงก็ต้องมีบุญเต็มเปี่ยมจึงจะมีโอกาสได้ฟัง  แต่พวกเราที่แม้ไม่ได้มีโอกาสฟังธรรมจากพระโอษฐ์โดยตรงก็เรียกได้ว่ามีบุญมหาศาลที่ยังอยู่ในช่วงที่มีพระพุทธศาสนา  เพราะถ้าศึกษาจากพระพุทธศาสนาแล้วจะพบว่าโลกเรามีการเกิดดับนับไม่ถ้วน และมีช่วงเวลายาวนานหลายช่วงที่ไม่มีพระพุทธศาสนา  

       อีกทางหนึ่ง ถ้าเราเกิดมาในช่วงสงครามหรืออาหารขาดแคลนหรือมีโรคระบาดที่เคยเกิดขึ้นมาแล้วในช่วงไม่กี่สิบปีที่ผ่านมานี้เอง เราก็คงไม่มีโอกาสได้ฟังธรรม

        แต่ยุคปัจจุบันที่ แค่เลื่อนนิ้วมือก็สามารถฟังธรรมจากโทรศัพท์สมาร์ทโฟนได้แล้ว  และหากเรามีบุญเพียงพอ เราก็จะมีโอกาสฟังธรรมที่นำเราไปสู่สิ่งที่ดีนับไม่ถ้วน และยังสามารถนำไปใช้ในการทำงาน การดูแลครอบครัว การดูแลตัวเอง และนำไปสู่ภพภูมิที่ดีในชาติต่อไปด้วย

ดังนั้น ฟังธรรมจึงเป็นการทำบุญที่ได้ผลดีเป็นอย่างยิ่งครับ 

อ้างอิง : http://www.cityvariety.com/contents/detail/86